صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۴۱۵۶
۱
این غافلان که دست به پیمانه می‌برند
از چشم شیر شمع به کاشانه می‌برند
۲
جان چون کمال یافت نمانند در بدن
انگور چون رسید به میخانه می‌برند
۳
چندین هزار ملک سلیمان به باد رفت
موران همان به خانه خود دانه می‌برند
۴
گردون ستم به خانه خرابان فزون کند
جای خراج گنج ز ویرانه می‌برند
۵
نتوان شمرد دشمن خونخوار را ضعیف
مردان به مور حمله شیرانه می‌برند
۶
میزان عدل میل به یک سو نمی‌کند
عشاق فیض کعبه ز بتخانه می‌برند
۷
صائب جماعتی که به صورت مقیدند
لذت کجا ز معنی بیگانه می‌برند
تصاویر و صوت
نظرات