صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۴۳۰۴
۱
عشق غیور تن به نصیحت کجا دهد
طوفان عنان کجا به کف ناخدا دهد
۲
در زیر تیغ هر که سری باز کرده است
مشکل که تن به سایه بال هما دهد
۳
یک عمر در فراق تو خون خورده ایم ما
یک روز وصل داد دل ما کجا دهد
۴
از بوسه آنچه می دهی ای سنگدل به من
حاشا که هیچ سفله به دست گدا دهد
۵
در عهد ما که قحط نسیم مروت است
جز آه کیست خانه دل ما را صفا دهد
۶
چون دانه هر که سر بدر آرد ز جیب خاک
باید که تن به گردش نه آسیا دهد
۷
چون گل بساط پهن نمودن ز سادگی است
در گلشنی که غنچه صدای درا دهد
۸
ترک اراده کن سبکبار می شود
آهن چو تن به جذبه آهن ربا دهد
۹
با فقر خوش برآی که این لذت آفرین
شیرینی شکر به نی بوریا دهد
۱۰
کام نهنگ وشیر بود مهد راحتش
آزاده ای که تن به مقام رضا دهد
۱۱
صائب ز دست وپا بگذر در طریق عشق
تا بال وپر ترا عوض دست وپا دهد
تصاویر و صوت
نظرات