صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۴۳۰۶
۱
گل داده هرزه نالی چمن دهد
گوش گران سزای لب پر سخن دهد
۲
برگ خزان رسیده شمارد سهیل را
لعلش که گوشمال عقیق یمن دهد
۳
دریا شهید عشق ترا شستشو نداد
شبنم چه داد لاله خونین کفن دهد
۴
آتش غلط نکرد که کار سپند ساخت
تا کی به ناله دردسر انجمن دهد
۵
نگذارم آفتاب برد شبنمی ز باغ
گر بلبل اختیار گلستان به من دهد
۶
یک داغ چون کند به دل لخت لخت ما
یک شمع چو فروغ به صد انجمن دهد
۷
صائب به ذوق این غزل تازه، عندلیب
صد بوسه رونما، ز گل ویاسمن دهد
تصاویر و صوت
نظرات
ماه سپید