صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۴۳۰۸

در پرده غنچه برگ سفر ساز می دهد

شبنم عبث چه آینه پرداز می دهد

در بزم عشق کیست که سازد صدا بلند

اینجا سپند سرمه به آواز می دهد

امروز در قلمرو جرأت دل من است

کبکی که سینه طرح به شهباز می دهد

دل ذره ذره گشت وهمان گرم ناله است

این جام توتیا شد وآواز می دهد

صائب کسی که از سخن تازه یافت جان

آب حیات را به خضر باز می دهد