صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۴۳۰۹
۱
هر کس سخن به دشمن انصاف می دهد
در دست زنگی آینه صاف می دهد
۲
همت نه بی دریغ زر وسیم دادن است
اهل کرم کسی است که انصاف می دهد
۳
چون مور در خرابه دنیا چه سر کنم
جایم چو نقطه بر سر خود قاف می دهد
۴
صائب چه بی دریغ ز کلکت سخن چکد
آب حیات را چه به اسراف می دهد
تصاویر و صوت
نظرات