صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۴۵۲۰

زخم ما پهلو به خنجر می‌دهد

شیشه ما سنگ را پر می‌دهد

سینهٔ ما از هجوم درد و داغ

یادی از صحرای محشر می‌دهد

شوق از افتادگان راه عشق

می ستاند پا و شهپر می‌دهد

بی مگس هرگز نماند عنکبوت

رزق را روزی رسان پر می‌دهد

ناامیدی اوّل امّیدهاست

نخل ما چون خشک شد، بر می‌دهد

هوشیاری گرچه جان گفتگوست

می سخن را رنگ دیگر می‌دهد

از بزرگی بر خورد یا رب محیط

می‌ستاند موم و عنبر می‌دهد

همت مردان مگر کاری کند

نقش ما کی داد ششدر می‌دهد

می دهد زر را به زر هر کس چو گل

خردهٔ خود را به ساغر می‌دهد

۱۰

می‌شود چون خامه صائب سرخ رو

هر که در راه سخن سر می‌دهد

دیوان صائب تبریزی- به کوشش محمد قهرمان،، غزلیات (د)، جلد چهارم - محمدعلی صائب تبریزی - تصویر ۶۱۴

نستوه

۱۳۹۷/۰۱/۱۲ - ۰۷:۱۰:۵۶

از آن جا که غزل 4520 در گنجور صائب نیامده است، ذیلاً از روی دیوان صائب چاپ محمد قهرمان درج می شود:زخم ما پهلو به خنجر می دهدشیشه ما سنگ را پر می دهدسینه ی ما از هجوم درد وداغیادی از صحرای محشر می دهدشوق از افتادگان راه عشقمی ستاند پا و شهپر می دهدبی مگس هرگز نماند عنکبوترزق را روزی رسان پر می دهدناامیدی اول امّیدهاستنخل ما چون خشک شد، بر می دهدهوشیاری گر چه جان گفتگوستمی سخن را رنگ دیگر می دهداز بزرگی برخورد یارب محیطمی ستاند موم و عنبر می دهدهمت مردان مگر کاری کندنقش ما کی داد ششدر می دهدمی دهد زر را به زر هرکس چو گلخرده ی خود را به ساغر می دهدمی شود چون خامه صائب سرخ راهر که در راه سخن سر می دهدان شاء الله که درست تایپ کرده باشم. در صورت مشاهده ی غلط لطفاً حاشیه بنویسید.

عباس پارساطلب

۱۴۰۲/۰۱/۲۹ - ۰۶:۵۸:۰۲

مصراع اولِ بیتِ آخر با توجّه به چاپ محمد قهرمان اصلاح شود: می شود چون خامۀ صائب سرخ رو

صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۴۵۲۰

تصاویر و صوت

نظرات

نستوه

عباس پارساطلب