صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۴۷۰۳

بهار می گذرد ساغر چو لاله بگیر

هزار بوسه ز کنج لب پیاله بگیر

ز نشأه پر طاوسی ار نداری رنگ

به طاق ابروی قوس قزح پیاله بگیر

بهار عمر سبکتر ز برق می گذرد

چو لاله کام دل از باده دو ساله بگیر

بنوش باده گلرنگ و رو به بستان کن

هزار نکته رنگین به برگ لاله بگیر

مزاج ساغر گل نازک است ای بلبل

خدای را پر خود پیش سنگ ژاله بگیر

نصیحتی است ز پیر مغان به یاد مرا

غمی فرو چو بگیرد ترا پیاله بگیر

به عمر خضر چه خمیازه می کشی صائب؟

تو نیز کام دل از باده دو ساله بگیر