صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۴۷۱۹
۱
بیرون میا ز گوشه میخانه در بهار
لب بر مدار از لب پیمانه دربهار
۲
بی موج سبزه نشأه می گل نمی کند
زندان می پرست بود خانه در بهار
۳
تا گل شکفت شمع دگر سربرون نکرد
داغم ز تیره بختی پروانه دربهار
۴
بی اختیار، چشم ترا هوش می برد
محتاج نیست خواب به افسانه در بهار
۵
آغاز عاشقی است، ز قربم حذر کنید!
جهل است آشنایی دیوانه در بهار
۶
صائب به فیض عالم بالا برابرست
یک هایهای گریه مستانه در بهار
تصاویر و صوت
نظرات