صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۴۷۳۵

برق سبک عنان نرسد در شتاب عمر

زنهار دل مبند به مد شهاب عمر

گر بنگری به دیده عبرت، اشاره ای است

هر ماه نو به جلوه پا در رکاب عمر

طول امل چه رشته که بر هم نتافته است

شیرازه گیر نیست دریغا کتاب عمر

تا ممکن است ضبط نفس کن که هر نفس

تکبیر نیستی است به قصر حباب عمر

داغم ز عمر کوته و رعنایی امل

می بود کاش طول امل در حساب عمر

صائب اگر امان دهدم عمر، می کنم

از بوسه های کنج لبی انتخاب عمر