صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۴۹۸۸
۱
دل به دنیا نگذرد خرد دوراندیش
نشود برق سبکسیر مقید به حشیش
۲
ترک دنیای فرومایه سر همتهاست
ورنه شاهان ز چه همت طلبند از درویش ؟
۳
زاهد خشک که در بوته ریش است نهان
خارپشتی است که در هر سر مو دارد نیش
۴
با عمل دامن تقوی زمناهی چیدن
احتراز سگ مسلخ بود از شاشه خویش !
۵
صائب آرامگهش قلعه فولاد بود
هرکه بیرون ننهد پای ز اندازه خویش
نظرات