صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۰۲۸
۱
نهفته چون گنه از خلق دار طاعت خویش
به اطلاع خدا صلح کن ز شهرت خویش
۲
ز ارتکاب گنه نیست شرمگینان را
خجالتی که مراهست ازعبادت خویش
۳
دهان سایل اگر پرگهر کنم چو صدف
چو ابر آب شوم ازقصور همت خویش
۴
بهشت اگر ز در خانه ام گذار کند
قدم برون نگذارم ز کنج خلوت خویش
۵
درین جهان پرآشوب اگر حضوری هست
ازان کس است که قانع بودبه قسمت خویش
۶
گرت هواست که فرمانروا شوی صائب
مپیچ ازخط فرمان، سر اطاعت خویش
تصاویر و صوت
نظرات
ناشناس