صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۰۷۹
۱
چون غنچه نشکفته درین باغ غمین باش
شیرازه اوراق دل از چین جبین باش
۲
چون آتش سوزان مشو ازباد سبکسر
چون آب ز روشن گهری خاک نشین باش
۳
از خشکی اگر ابر گهربار نگردی
درپرورش دانه افشانده، زمین باش
۴
در بستن چشم است اگر هست گشادی
دررهگذر صید،طلبکار کمین باش
۵
دنباله روان راست خطر بیش ز رهزن
آگاه ز خود درنفس بازپسین باش
۶
خواهی که به روشن گهری نام برآری
در روی زمین خانه نشین همچو نگین باش
۷
شاید دری از غیب به روی تو گشایند
چون خال درآن کنج دهن گوشه نشین باش
۸
صائب نبود زیر فلک جای اقامت
چون موج، سبکسیر درین شوره زمین باش
نظرات