صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۰۸۱
۱
شوخی که مرا هست تمنای وصالش
وحشی تر از آهوی رمیده است خیالش
۲
چشم و دل من تشنه حسنی است که از لطف
در آینه و آب نیفتاده مثالش
۳
هر چند که گیرنده بود خون شهیدان
چون لاله بود داغدل از چهره آلش
۴
گردید مه عید مرا ناخنه چشم
تا چشم من افتاد به ابروی هلالش
تصاویر و صوت
نظرات