صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۵۲۰۷

قیمت خاک ندارد به نمکزار نمک

شور محشر نفروشد به لب یار نمک

پسته شور به شکر نگرفته است کسی

چه غریب است درآن لعل شکر بار نمک

می شود پیش لب خوش نمک یار سفید

پرده شرم فکنده است به یکبار نمک

دل مجروح مرا مرهم راحت نشود

شور عشقی که ازونیست به زنهار نمک

می کند کارخود آخر نمک، اما صائب

آنقدر صبر که دارد که کند کار نمک؟