صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۲۲۹
۱
به چشم راه شناسان بود بیابان تنگ
که از نشانه شود برخدنگ میدان تنگ
۲
به ماه مصر چه نسبت ترا که گردیده است
جهان ز جوش خریدار همچو زندان تنگ
۳
قرار نیست به یک جای بیقراران را
ز بلبلان نشود جای بو گلستان تنگ
۴
صبور باش به زندان و چاه چون یوسف
که یک دو روز بود کار بر عزیزان تنگ
۵
گرهگشاست دم تازه سبکروحان
که بر نسیم نگردد ز غنچه میدان تنگ
۶
به خلق کوش جهان را گشاده گر خواهی
که کفش تنگ به رهرو کند بیابان تنگ
۷
فشار قبر کند سرمه استخوان ترا
اگر شود تو یک خاطر پریشان تنگ
۸
گلوی حرص نگردد گشاده از نعمت
که بر غنی و فقیرست رزق یکسان تنگ
۹
ز تنگنای جهان عشق تنگ می آید
اگر برآتش سوزان شود نیستان تنگ
۱۰
دل حبابی اگر بشکند ز تندی باد
چو چشم مور شود ملک بر سلیمان تنگ
۱۱
به قدر کاوش ازین چشمه آب می جوشد
ز سایلان نشود دستگاه احسان تنگ
۱۲
به چشم هرکه ز همت گشاده شد صائب
فضای چرخ بود چون دل بخیلان تنگ
تصاویر و صوت
نظرات