صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۲۷۷
۱
سعی کن در عزت سی پاره ماه صیام
کز فلک از بهر تعظیمش فرود آمد کلام
۲
آدمی ممتاز شد از سایر حیوان به صوم
نامه انسان به این مهر خدایی شد تمام
۳
چون در دوزخ دهان گر چند روزی بسته شد
باز شد چندین دراز جنت به روی خاص و عام
۴
خال روی مه جبینان گر ز مشک و عنبرست
از شب قدرست خال چهره ماه صیام
۵
نیست در سالی دو عید افزون و از فرخندگی
عید باشد مردمان را سی شب این ماه تمام
۶
لذت افطار در دنبال باشد روزه را
صبح اگر بندد دری ایزد گشاید وقت شام
۷
روزه سازد پاک صائب سینه ها را از هوس
ز آتش امساک می سوزد تمناهای خام
تصاویر و صوت
نظرات
میثم آیتی