صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۷۶۰
۱
چراغ طور نسوزد اگر کلیم شوم
شکفتگی نکند گل اگر نسیم شوم
۲
بس است جوهر ذاتی مرا، نه آن گهرم
که گر صدف برود از سرم یتیم شوم
۳
دم مسیح درین گلستان گرانجان است
به اعتماد کدام آبرو نسیم شوم؟
۴
فلک مراد کریمان نمی دهد صائب
به مصلحت دو سه روزی مگر لئیم شوم
تصاویر و صوت
نظرات