شما اینجا هستید :
صائب تبریزی

صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۵۸۴۱

۱

از زلف یار رنگ دگر برگرفته‌ایم

مومیم اگر چه نکهت عنبر گرفته‌ایم

۲

پیش کسی دراز نگشته است دست ما

ما چون چنار از آتش خود درگرفته‌ایم

۳

چون سر برآوریم ز دریا، که چون صدف

گوهر به آبروی برابر گرفته‌ایم

۴

با دست رعشه‌دار چو شبنم درین چمن

دامان آفتاب مکرر گرفته‌ایم

۵

گر دست ما تهی است ز سیم و زر نثار

از چهره آستان تو در زر گرفته‌ایم

۶

کیفیت جوانی ما را خمار نیست

کز دست پیر میکده ساغر گرفته‌ایم

۷

ما را به روی گرم چراغ احتیاج نیست

کز بال و پرفشانی خود درگرفته‌ایم

۸

باور که می‌کند که درین بحر چون حباب

سر داده‌ایم و زندگی از سر گرفته‌ایم؟

۹

در مشت خار ما به حقارت نظر مکن

کز دست برق، تیغ مکرر گرفته‌ایم

۱۰

صائب ز نقطه‌ریزی کلک سخن‌تراز

روی زمین تمام به گوهر گرفته‌ایم

تصاویر و صوت

دیوان صائب تبریزی - به کوشش محمد قهرمان، غزلیات (ذ-م)، جلد پنجم - محمدعلی صائب تبریزی - تصویر ۶۴۸

نظرات

user_image
نادر..
۱۳۹۶/۰۸/۰۲ - ۰۱:۱۴:۱۸
باور که می کند که درین بحر چون حبابسر داده ایم و زندگی از سر گرفته ایم!..چون سر بر آوریم ز دریا، که چون صدفگوهر به آبروی برابر گرفته ایم..نهایت لطف دوستان خواهد بود اگر در مورد بیت اخیر برداشت خود را بیان کنند.. سپاس
user_image
راضیه
۱۳۹۶/۱۰/۰۶ - ۰۱:۴۰:۵۲
در مورد بیت چون سر بر اوریم ز دریا که چون صدف ... باید گفت ارزش صدف به گوهری است که در درون اوست و وقتی شکافته می شود و گوهر از آن بیرون می آید و در بیرون دریا در ساحل می افتد دیگر آن ارزش قبل را ندارد . با این وصف اگر ما هم گوهر درون خود را از دست دهیم مانند صدفی هستیم که گوهر خود را از دست داده و بی اعتبار و آبرو شده است .
user_image
راضیه
۱۳۹۶/۱۰/۰۶ - ۰۱:۵۱:۲۶
در بیت نهم قافیه اش مکرر است .( ... تیغ مکرر گرفته ایم ) . همین قافیه قبلا در بیت چهارم آمده است (کز دست افتاب مکرر گرفته ایم ) ای کاش در بیت نهم می فرمود : کز دست برق تیغ شرر بر گرفته ایم . با این وصف مشکل تکرار قافیه وجود نداشت . مشت خار در این بیت می تواند دو معنا داشته باشد . 1- مشت کوچک دست . 2- مشتی خار و خس که در جایی انباشته شده است . در هر دو معنی که باشد می گوید : کوچکی مشت ما را به عنوان حقارت مبین چرا که انقدر قدرت دارد که می تواند مکررا تیغ (برق آسمان را به تیغ تشبیه کرده که آسمان را می شکافد ) را از برق آسمان بگیرد . در معنای دوم آتش گرفتن خار و خس یعنی ربودن تیغ برق از دست برق اسمان .