صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۶۳۲۵

ز سینه غم به می ناب می توان چیدن

گل نشاط ازین آب می توان چیدن

(چراغ عیش به می زنده می توان کردن

گل از شکوفه مهتاب می توان چیدن)

به یک ترشح ساغر، ز چهره ساقی

هزار لاله سیراب می توان چیدن

فروغ روی تو حیرت اگر به طرح دهد

به روی آینه سیماب می توان چیدن

درین ستمکده صائب به غیر داغ نفاق

چه گل ز صحبت احباب می توان چیدن؟