
صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۶۳۷۹
۱
عمر عزیز را به می ناب صرف کن
این آب را به لاله سیراب صرف کن
۲
هر کس که زر دهد به زر اهل بصیرت است
فصل شکوفه را به می ناب صرف کن
۳
سرجوش عمر را گذراندی به درد می
درد حیات را به می ناب صرف کن
۴
نتوان گرفت دامن دریا به سعی خویش
این مشت خاک در ره سیلاب صرف کن
۵
صائب توان ز رخنه دل ره به دوست برد
اوقات در گشودن این باب صرف کن
تصاویر و صوت






نظرات