صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۶۳۸۲

از زنگ کبر آینه خویش ساده کن

در زیر پا نظر کن و حج پیاده کن

چون مور مدتی کمر بندگی ببند

دیگر ز روی دست سلیمان، و ساده کن

سامان خاستن نبود شبنم مرا

ای مهر، دستگیری این اوفتاده کن

احسان آفتاب به مقدار روزن است

تا ممکن است روزن دل را گشاده کن

در قبضه تصرف چرخ زبون مباش

مردانه از سپهر مقوس کباده کن

بر توسن سبکرو همت سوار شو

خوشید را ز مرکب گردون پیاده کن

نقصان نکرده است کس از آب زندگی

نقد حیات خود همه را صرف باده کن

تا چون سبو عزیزان خراباتیان شوی

یک چند دستگیری هر اوفتاده کن

صائب هلاک ساده دلان است حسن دوست

تا ممکن است آینه خویش ساده کن