صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۶۴۱۹

سیلاب حواس است نظرهای پریشان

تخم نگرانی است خبرهای پریشان

چون دانه تسبیح بود رشته الفت

شیرازه جمعیت سرهای پریشان

داغی است به هر پاره دل من ز نگاری

چون سکه هر شهر به زرهای پریشان

دارم ز خیال سر زلف تو دماغی

آشفته تر از زلف خبرهای پریشان

چون ناوک بازیچه اطفال درین دشت

تا چند توان کرد سفرهای پریشان؟

افسوس که چون آینه از بی خبری، شد

بینایی ما صرف نظرهای پریشان

صائب مشو آشفته ز جمعیت اشرار

یک لحظه بود عمر شررهای پریشان