صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۶۵۱۷

رسید خانه زین عاقبت به کام از تو

هلال یکشبه اش شد مه تمام از تو

چه نسبت است به خورشید رنگ روی ترا؟

که ریگ بادیه گردید لعل فام از تو

ز نقش پای چه گلدسته ها به سر زده است

زمین ساده دل ای سرو خوش خرام از تو

ز من پیام خود ای شهسوار باز مگیر

که تازیانه شوق است هر پیام از تو

مرا ز تیغ تغافل بس است ایمایی

من آن نیم که توقع کنم سلام از تو