صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۶۵۲۶

ز شرم قد بلند تو آب گردد سرو

به زیر خاک نهان از حجاب گردد سرو

در آن چمن که نهال تو جلوه گر گردد

ز طوق فاخته پا در رکاب گردد سرو

ز بس خراب شد از جلوه تو، نزدیک است

که آشیانه جغد و غراب گردد سرو

بلند نام ز عشق است حسن هر جا هست

ز جوش فاخته مالک رقاب گردد سرو

به خار و خس نتوان کشت شعله را، ترسم

ز سوز سینه قمری کباب گردد سرو

ز طوق فاخته گردابها کند تصویر

اگر ز شرم تو زین گونه آب گردد سرو

در آن ریاض که صائب قلم به کف گیرد

عجب که سبز دگر از حجاب گردد سرو