صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۶۶۵۹
۱
ای جهانی محو رویت، محو سیمای که ای؟
ای تماشاگاه عالم، در تماشای که ای؟
۲
عالمی را روی دل در قبله ابروی توست
تو چنین حیران ابروی دلارای که ای؟
۳
شمع و گل چون بلبل و پروانه شیدای تواند
ای بهار زندگی آخر تو شیدای که ای؟
۴
نعل در آتش ز سودای تو دارد آفتاب
ای سمن سیما تو سرگردان سودای که ای؟
۵
چون دل عاشق نداری یک نفس یک جا قرار
سر به صحرا داده زلف چلیپای که ای؟
۶
تلخی زهر از حلاوت های عالم می کشی
چاشنی گیر لب لعل شکرخای که ای؟
۷
چشم می پوشی ز گلگشت خیابان بهشت
در کمین جلوه سرو دلارای که ای؟
۸
نشکنی از چشمه کوثر خمار خویش را
از خمارآلودگان جام صهبای که ای؟
۹
نیست غمازی طریق عاشقان پرده پوش
ورنه صائب خوب می داند که رسوای که ای
تصاویر و صوت
نظرات
حسین بابکی
کسرا