صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۶۶۹۱
۱
خاک ما در گوشه میخانه بودی کاشکی
حشر ما با شیشه و پیمانه بودی کاشکی
۲
تا شدی محو از بساط آفرینش تخم شید
نقل مستان سبحه صد دانه بودی کاشکی
۳
در غم روی زمین افکند معموری مرا
سیل دایم فرش این ویرانه بودی کاشکی
۴
در حریم زلف، بی مانع سراسر می رود
دست ما را اعتبار شانه بودی کاشکی
۵
چند با بیگانگان عمر گرامی بگذرد؟
آشنارویی درین غمخانه بودی کاشکی
۶
حسن را دارالامانی نیست چون آغوش عشق
شمع در زیر پر پروانه بودی کاشکی
۷
آشنایی در محبت پرده بیگانگی است
با من آن ناآشنا بیگانه بودی کاشکی
تصاویر و صوت
نظرات