صائب تبریزی

غزل شمارهٔ ۶۷۸۱

به این پستی فراز چرخ جای خویش می خواهی

سر افلاک را در زیر پای خویش می خواهی

سلیمان یافت از ترک هوا زیر نگین عالم

تو عالم را به فرمان هوای خویش می خواهی

نداری بر رضای حق نظر چون کوته اندیشان

جهان را جمله محکوم رضای خویش می خواهی

گلوی نفس چون فرعون را محکم به دست آور

چو موسی اژدها را گر عصای خویش می خواهی

به غفلت صرف کردی نقد ایام جوانی را

ز بی شرمی همان عمر از خدای خویش می خواهی