صائب تبریزی
شمارهٔ ۱۰۷
۱
یک سر زلف تو در چین و یکی ماچین است
چشم بد دور ازان ملک که حدش این است
۲
ترسم از دور به چشمش بخورند اهل نظر
بس که چون خواب بهاران لب او شیرین است
نظرات