صائب تبریزی
شمارهٔ ۱۳۶
۱
زاهدان را گوشه خلوت بس است
عارفان را نشأه وحدت بس است
۲
خاکساران بی نیازند از لباس
سایه را افتادگی زینت بس است
نظرات