صائب تبریزی
شمارهٔ ۱۴۷
۱
اگر چه باغ جهان از وفای گل خالی است
به تن مباد سری کز هوای گل خالی است
۲
اگر به کنج قفس راه باغبان افتد
نمیرود به زبانش که جای گل خالی است
نظرات