صائب تبریزی
شمارهٔ ۱۶۸
۱
از پسته تو شور ملاحت چکیده است
صبح صباحت از گل رویت دمیده است
۲
یارب ز چشم زخم خمارش نگاه دار
باغ از بنفشه سرمه مستی کشیده است
نظرات