صائب تبریزی

شمارهٔ ۱۸۷

ناله بلبل به بال شیون ما می پرد

چشم شبنم در هوای گلشن ما می پرد

آفتابی هست در طالع شبستان مرا

یک دو روزی شد که چشم روزن ما می پرد

از فغان ما گلستانت بلند آوازه شد

شعله حسنت به بال دامن ما می پرد

حاصل ما تنگدستان را به چشم کم مبین

چشم برق از اشتیاق خرمن ما می پرد