صائب تبریزی
شمارهٔ ۱۹۸
۱
از فضولی چشم بستم خار و گل همرنگ شد
گوش را کردم گران، هر نغمه سیرآهنگ شد
۲
چون صدف هر قطره آبی که در کامم چکید
از هوای خاطر افسرده من سنگ شد
نظرات