صائب تبریزی
شمارهٔ ۲۰۵
۱
هیچ کس بی گوشمال روزگار آدم نشد
غوطه تا در خون نزد شمشیر صاحب دم نشد
۲
نیست گوهر را به از گرد یتیمی کسوتی
از غبار خط صفای چهره او کم نشد
۳
از شکست خویش بالاتر نباشد هیچ فتح
نیست استاد آن که از شاگرد خود ملزم نشد
نظرات