صائب تبریزی
شمارهٔ ۲۲۸
۱
خطش خورشید را در دامگاه هاله می آرد
رخ او جام می را در لباس لاله می آرد
۲
نه از تیشه است کوه بیستون را ناله و زاری
شکوه حسن شیرین سنگ را در ناله می آرد
نظرات