صائب تبریزی
شمارهٔ ۲۶
۱
رخنه در سنگ کند ناخن اندیشه ما
پنجه در پنجه الماس کند تیشه ما
۲
باده روح در او نشأه ماتم بخشد
مگر از سنگ مزارست گل شیشه ما
نظرات