صائب تبریزی

شمارهٔ ۲۹۱

جهان را تار و پود هستی از موج خطر باشد

کف این بحر خون آشام از مغز گهر باشد

منه دل بر وفای چرخ کجرو هوش اگر داری

که دستش هر زمان چون تاک بر دوش دگر باشد

برآی از خود، جهان را زیر دست خویش اگر خواهی

که در پرواز، عالم مرغ را در زیر پر باشد

توان سیر پر طاوس کرد از هر پر زاغی

اگر آیینه انصاف در پیش نظر باشد