صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۰
۱
(مده ز دست درین فصل جام صهبا را
که موج لاله به می شست روی صحرا را)
۲
(جنون ما به نسیم بهانه ای بندست
بس است آتش گل دیگجوش سودا را)
نظرات