صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۲۷
۱
با رخت آینه خوش عیش تمامی دارد
شانه با هر شکن زلف تو دامی دارد
۲
عمرها رفت ز وارستگی و می سوزم
تب واسوختگی طرفه دوامی دارد
نظرات