صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۲۸
۱
خنک آن دل که ز وسواس تمنا گذرد
دامن افشان چو نسیم از سر دنیا گذرد
۲
در دل سنگ توان رخنه به همواری کرد
رشته را عقد گهر کوچه دهد تا گذرد
۳
به شتابی که گذشتم من ازین وحشتگاه
رفرف موج مگر از سر دریا گذرد
نظرات