صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۳
۱
غافل مشو ز رتبه شوق بلند ما
از ساق عرش (حلقه) رباید کمند ما
۲
بی طاقتان شوق، هلاک بهانه اند
از ماهتاب سوخته گردد سپند ما
نظرات