صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۴۳
۱
دو دل شوم چو به زلفش مرا نگاه افتد
چو رهروی که رهش بر سر دو راه افتد
۲
فروتنی است برازنده از سرافرازان
که خوشنماست شکستی که بر کلاه افتد
نظرات