صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۵۰
۱
ز خط صفا لب میگون یار پیدا کرد
بهار نشأه این باده را دوبالا کرد
۲
مرا به دست تهی همچو شانه می باید
گره ز کار پریشان عالمی وا کرد
نظرات