صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۵۲
۱
به آه سرد دل خود دو نیم باید کرد
چو غنچه خنده به روی نسیم باید کرد
۲
ندا کند به زبان بریده زلف ایاز
که پا دراز به حد گلیم باید کرد
۳
دلی که جمع ز ذکر خفی چو غنچه شود
ز ذکر اره چه لازم دو نیم باید کرد؟
نظرات