صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۶۴
۱
رخ تو روی نگاه از پری بگرداند
عنان دل ز بت آزری بگرداند
۲
چو آفتاب، مرا چند دربدر غم عشق
به زیر خیمه نیلوفری بگرداند؟
۳
علاقه هاست به من دام را، نه آن صیدم
که گرد خویش مرا سرسری بگرداند
۴
چو آفتاب ز سیمای گوهرم پیداست
که آب در نظر جوهری بگرداند
نظرات