صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۷۸
۱
دل چو آرایش مژگان تر خویش کند
داغ را آینه دار جگر خویش کند
۲
می برد بخت به ظلمت کده هند مرا
تا چه خاک (سیه) آنجا به سر خویش کند
تصاویر و صوت
نظرات