صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۸
۱
بلبل به ثنای تو گشوده است زبان را
گل غنچه به پابوس تو کرده است دهان را
۲
در بندگی قامت موزون تو بسته است
هر فاخته از طوق کمر سرو روان را
۳
هر شاخ گل آماده به نظاره رویت
از غنچه و شبنم دل و چشم نگران را
نظرات