صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۸۲
۱
باده ای را نپرستم که خرابم نکند
گرد آن شمع نگردم که کبابم نکند
۲
خون منصورم و بیداردلی جوش من است
می طفل افکن افسانه به خوابم نکند
۳
آب گشته است دل یک چمن از خنده من
می شود حشر مکافات گلابم نکند؟
نظرات