صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۸۷
۱
می خرامید و صبوح از می بی غش زده بود
لاله ای بود که سر از دل آتش زده بود
۲
ای مه عید کجا گم شده بودی دیروز؟
که کمان ابروی من دست به ترکش زده بود
تصاویر و صوت
نظرات