صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۹۴
۱
چندان که ممکن است کسی مردمی کند
دم را چرا علم کند و کژدمی کند؟
۲
نان جوی به سفره هر کس که هست ازوست
آدم زبان خویش اگر گندمی کند
۳
طوفان نوح، کودک دریا ندیده ای است
جایی که آب دیده ما قلزمی کند
نظرات